شمع آجین, نوعی روش شکنجه و اعدام, در زمان‌های گذشته بوده است. در این شکنجه، روی بدن (بیشتر سینه) افراد سوراخ‌های متعددی ایجاد کرده, و در محل این سوراخ‌ها شمع قرار داده، و روشن می‌کردند. “شمع آجین” کردن عبارتست از ایجاد رخم ها, همراه با حفرات در بدن فرد یا افراد, و قرار دادن شمع در آن حفرات.
همچنین با سوختن شمع ها و ذوب آن ها, فرد دچار سوختگی ناشی از حرارت شمع ها می شود. اگرچه در زمان های گذشته، این نوع از شکنجه, شاید آنچنان دردآور و ملال آور نبوده ( نسبت به سایر شکنجه های دردناک عصر) اما بعد از این حرکت, فرد مورد شکنجه را در میان مردم حرکت می دادند, تا با احساس حقارت او, در میان مردم ایجاد رعب و وحشت کنند.
شمع آجین از تصورات عامه بود که معتقد بودند که اسرا و شهدای کربلا را در تنور ریخته و آنها را آتش زده بودند و به تلافی آن, افراد علاوه بر قفل آجین, روی بدن خود شمع می ریختند و روشن می‌کردند که حتی گاهی در تمام شدن فتیله شمع, از چربی بدن‌شان می‌توانستند روغن بگیرند.